Hoe ga je om met kwetsende woorden?

Ik hoor het veel om mij heen, kwetsende woorden. Ouders naar kinderen of andersom, familie leden, vrienden, collega’s of juist vreemden en ook naar mij toe. Soms expres, soms onbedoeld.

“Je hebt stemmen in je hoofd”

Zo schreef ik eens een blog over negatieve gedachten en deze stond in de krant, ‘de metro’. Ik kreeg reacties van vreemden dat ik psychisch niet in orde zou zijn en stemmen in mijn hoofd had. Ook deel ik soms mijn mening en ook dan wensen anderen mij vreselijke ziektes toe. Dit zijn dan gelukkig nog vreemden. Ook komt het helaas dichterbij voor. Mensen die hun ongezouten oordeel geven over iets waar ze helemaal niets van weten. Ook hoor ik wel eens ouders kwetsende dingen zeggen tegen hun kinderen zonder dat ze het waarschijnlijk door hebben, zoals; “dat is dom” “ik vind jou echt vervelend!” “je doet ook nooit je best” “wat ben jij altijd chagrijnig” “kijk, hij kan dat wél”.

Hoe reageer je daar dan op?

Wat ik als eerste doe, ik mij afvragen of ik het eens ben met die persoon. Als iemand tegen mij zegt: “je denkt alleen maar aan jezelf”, dan onderzoek ik dat eerst. Denk ik echt alleen maar aan mijzelf? Waaruit blijkt dat ik wel of niet alleen maar aan mijzelf denk? Als ik het dan eens ben dan geef ik toe dat ik inderdaad alleen aan mijzelf dacht en waarom dat zo was. Daarbij bied ik dan mijn excuses aan als ik vind dat dat gepast is. Als ik het niet eens ben dan vraag ik mij af wat het zou kunnen zijn waardoor de ander dat zegt. Vaak zijn dit soort uitspraken iets van de ander. Ze voelen zich bijvoorbeeld niet gezien of gehoord. Oordelen of kwetsende woorden zijn meestal boosheid of verdriet van de ander.

Kwets jij dan nooit iemand?

Jawel, ook ik doe het, onbedoeld dat wel. Het is zeker niet mijn intentie om anderen te kwetsen. Ik merk dat het vooral gebeurt als ik moe ben of als iemand over mijn grenzen gaat. Voornamelijk bij mijn kinderen. Er komen dan soms zinnen uit die niet zo bedoeld zijn. Dat is dan onmacht en frustratie van mijzelf.

Wat doe je dan?

Als eerste probeer ik mij zo veel mogelijk bewust te zijn van mijn woorden. Als ik moe ben of verdrietig, is dat minder gemakkelijk. Wanneer ik dan mijzelf iets hoor zeggen, of merk aan de ander dat ik iets zei dat niet leuk was, dan kom ik daarop terug. Bij mijn kinderen vertel ik dan bijvoorbeeld dat ik het niet zo bedoel, dat ik erg moe ben op het moment en wat ik dan wél bedoel met mijn woorden en uiteraard zeg ik dan sorry, ook volwassenen maken fouten.

Waar gaat het mis?

Bij het uitspreken van kwetsende woorden is het vaak onwetendheid of frustratie/verdriet. Bewust zijn van wat je zegt én voelt, is erg belangrijk. Ook is het goed om vragen te stellen. Als je iemand chagrijnig vindt overkomen, kun je zeggen “wat ben jij chagrijnig!” maar dat gaat niets oplossen en daarmee maak je veel kapot. Wat je zou kunnen doen is vragen, hoe gaat het met jou?

Bij het ontvangen van kwetsende woorden is het vaak de pijn die reageert. Je neemt het aan alsof het waarheid is en kunt helemaal wegzakken in de woorden. Bijvoorbeeld, iemand zegt dat je dom bent en jij denkt “ja ik ben echt dom!”. Of je wordt heel boos en reageert ook kwetsend terug. Wat je zou kunnen doen is vertellen wat het met jou doet. Zo erken je je eigen gevoel en laat je weten wat er gebeurt met jou. Onderzoek dan weer of je het eens bent met de ander of niet.

Tegenover 1 negatief woord moeten 3 positieve woorden staan

Erg goed om te  weten is dat je heel veel schade kan aanrichten bij anderen. Negatieve woorden of gedachten zijn 3 x sterker dan positieve. Dus als je iemand hebt gekwetst dan heeft die persoon 3 complimenten nodig om zich weer oké te voelen.

Wees dus nooit zuinig met complimenten!